Always Outnumbered (1998)

Bu tarz filmler beni çok etkiliyor. Dostluk, Sevgi, Hayattan alınan derslere verilen değer gerçekten paha biçilemez. Geçmişte yaptıklarından pişmanlık duyup yaşamını değiştirmeye çalışan birini görüyoruz. Bu kişinin adının Sokrates olması filmin ana teması açısından çok önemli. Çünkü Sokrates kendi yanlışlarını başkalarının da yaşamasına izin vermeyecek bir karakter yapısına sahip. Kendini kahraman falan olarak gördüğünden değil. Kendini keşfetmiş bir insanın hayatını kontrol edebileceğine duyduğu inançtan. Yani bir bakıma Sokratesin öğretileri karşımıza çıkıyor. Bu birebir tarihteki Sokratesin öğretileri değil tabi ki. Onun gibi derdi dinlenmeye ve derdini anlatmaya değer biri olduğundan. Zaman zaman geçmişiyle yüzleşemediği, geride bırakamadığı şeyler olduğunu fark ediyor ve bu fark edişler insanlarla olan ilişkisini etkiliyor. Filme basit bir yalnız adam filmi olarak bakmak çok yanlış. Kendinizden de bir şeyler bulmanız olası bu işlediğiniz bir suç, günah nedir bilemem; bunun çok büyük olmasıyla alakalı değil eğer iyi biriyseniz bir karıncaya bile basmak sizi üzebilir çünkü. Filmin gerilimi bu bakımdan çok etkiliyor. Kendi hayatınızdan bir parça gördüğünüzde ya da göreceğinizi hissettiğinizde ortaya çıkıyor. Açılan bir kapı hem gerçek hem gerçek dışı anlamda ya da yumruklanan, ya da hiç açılmayan bir kapı sizi korkutabilir, gerçekte de öyle değil midir? Bu kapıyı açan kişi genelde toplumdur ve kendini topluma kanıtlamaya çalışan bireylere bir hak tanınmalıdır. İnsanları gece insanı, sokak insanı diye ayırmamak gerekir. İnsanları topluma kazandırmaya yardımcı olmak gerekir. Devlet ya da özel şirketler zaten bu durumu güçleştirirken bir de sokakta yürüyen insanın bunu yapması o insanlar için çok zor bir durum yaratır. Bunun farkına varalım diye bu film var. Kendini fazlasıyla ispatlamış bir film, bir karakter ve yaptığı seçimlerle erdemli bir kahraman..