Sakindi oranın şafakları (1972)...A zori zdes tikhie

izleyiciyi karakterlerin kişisel dramlarına ortak etmesine rağmen; yaralı naif karakterler, insancıl hayaller ve tavırlarla komedi tadında olmayı başaran ilk bölümünden sonra savaş gerçeğiyle yüzleştiğimiz ikinci bölümüyle ağır bir drama dönen başarılı film.
savaş ortamında insanın yaşadığı çelişkileri, duygusal yıkımları ve savaşın yarattığı tahribatı kadınlar üzerinden çok başarılı anlatmış. bir tarafta kadınsı içgüdüler ve tavırlar diğer tarafta görev ve sorumluluk.
siyah beyaz ve renkli görüntüler arasında yapılan geçişlerle izleyiciyi karakterlerle özdeşleştirmesinin yanında, insanlık ile savaş arasındaki zıtlığı da vurgulamış gibi.
bütün bunlara rağmen çoğu idealist kahramanlık hikayesinde olduğu gibi pek de savaş karşıtı bir film değil. aksine, vatanseverlik vurgusuyla ve karakterlerin geçmişlerine yapılan dönüşlerle savaşı mazur gösterme çabası bile var denilebilir.
son olarak, ismi ve bazı detaylarıyla -film boyunca bütün karakterlerin gözlerinin nemli olması gibi- etkiliyor, ve evet ağlatıyor.