A Tale of Love and Darkness (2015)

Modern yaşamını bırakıp İsrail'e, savaşın ortasına giden, bu savaşta psikolojik çöküntüler yaşayan, evli ve çocuklu bir kadının hikayesini anlatan ve bir kez daha savaşların çirkin yüzünü ortaya çıkaran bir film. Konu güzel, gerçek hayattan uyarlama ama sahneler arasında bağlantı eksikliği vardı, net değildi. Ne savaşı ne Yahudilerin düştüğü durumu ne de yazarın hayatını tam anlamıyla yansıtamamış. Çok etkili bulamadım ben.

O içe kapanıklığın, duygusallığın yansıdığı boyutta, iç dünyasını dışarı aktarmada karanlık kalanların filmi olmuş diyebiliriz. Biraz izlerken ki ruh halinizle de ilgili olabilir. Derin cümlelerin etkisiyle film bir şekilde beni içine aldı. Herkes yaşadığı sıkıntılarda ötürü kendine göre haklılık payı biçer ve buraki yaşanılanlarda öyle ve insanın omuzunda, içinde ağır bir yük. Natalie Portman'ın da bu düşünceyle yaklaştığını düşünerek izleyin. İlk uzun metrajli film denemesini bir kitap uyarlamasıyla yapmış olsada kitabı okumadığım için kitap nasıldır bilmiyorum ama başarılı buldum.

Savaş evlerimize kadar geldi.Yaşam, erzak, kum torbası oldu. Bireylerin olduğu gibi halkın hayatında da en korkunç çatışmalar, zulüm gören her iki taraf arasında gerçekleşir. Sadece hayallerde, zulüm gören iki taraf zalime karşı savaşmak için birleşir. Ancak her zaman aynı babanın oğulları müttefik olamazlar. Kardeşlerini bir dost olarak görmezler. Ama ortak zalimlerinin yüzünün bir yansıması olarak görürler. Avrupa, Araplarla alay etti. Onları sömürüp yağmaladılar.Yahudileri katleden de yine aynı Avrupa'ydı. Ama Araplar bize baktıklarında sinir bozucu bir mülteci değil sadece Avrupalı sömürgeciliğin bir uzantısını görüyorlar. Ve biz, bizim tarafımızdan Araplara bakıyoruz ve bizden önceki bizim gibi kurbanlar değil, kana susamış anti-Semitler kılık değiştirmiş Naziler görüyoruz.

Show spoiler

Sanırım bu konuşma her şeyi özetliyor.

Yazar Amos Oz'un gerçek yaşamından uyarlanan filmde ana konu çocuk Amos ve annesi etrafında şekillenirken arka planda 2. Dünya Savaşı sonrası İsrail'in kuruluşu ve ilk yılları da anlatılıyor ve elbette Natalie Portman'ın da Yahudi oluşu olaya biraz duygusal yaklaşmasına neden olmuş. Bununla birlikte filmin yaklaşımı genel olarak fena değildi hatta bazı replikler oldukça derin ve güçlüydü. Olmayan şey ise arka plandaki İsrail ile anne- çocuk hikayesinin iyi harmanlanamamış olması. Yine de ilk yönetmenlik için iyi sayılabilecek bir film.