22 July (2018)Norway

Üslup kimliktir sözünün en uç örneği ne yazık ki. Bir şeylerden memnun değilse insan, değişim istiyorsa yerine göre sert eleştiri yapabilmeli, eyleme geçmeli evet ama katliam yapmanın hiçbir devrim niteliği olamaz hele ki masumlarsa kurbanlar... Bu artık bir fikir olmaktan çıkıp yalnızca insanlığın ne kadar korkunç ve aşağılık olabileceğinin kanıtı... Şimdilerde bu filmi izlemiş olmam ülkemin de durumuna dair ipuçları veriyor gibi... Hoş dünyanın neresi de olsa bazı fikirler virüs gibidir... Norveç bile olsa terör her yere yayılabiliyor... Çok acı bir gerçeğin filmi... Süresi belki bir tık uzun olsa da izlemeye değiyor.

Gerçekten olayın öncesi, olay anı ve sonrası çok güzel islenmiş. Oyuncu seçimleri de harika olmuş. Bir an belgesel izliyor gibi hissettim kendimi. Ne boktan sebeplerle insanlar ölüyor, hayret ediyorum. Bir ıdeoloji uğruna bunca genci gözünü kirpmadan harcamak inanılır gibi değil. Vatanını bu kadar sever gözüküp, yararlı tek bir iş yapmamış bu tipler parazitten başka bir şey değil gözümde. Neyse sakinim.

Aynı konuyu ele alan Utøya 22. juli filminden sonra gerim gerilerek izledim. Utøya 22. juli filmine göre olay anını, sonrasını ve mahkeme sürecini ele alarak üç aşamada işediği için bu film konu açısından daha kapsamlıydı ve aydınlatıcıydı. Ülkemizde yaşadığımız olayların sonrasındaki gibi kızıyoruz, sinirleniyoruz, üzülüyoruz. Zaman ilerledikçe unutuyoruz. Geride kalanları biliyoruz ya da bilmiyoruz. Bu hep böyle ilerlemeye devam edecek sanırım. Yine insanın insanla hiçbir zaman derdi bitmeyecek.

İzlerken yer yer gerilirken yer yer çok sinirlendim. Tüylerimin diken diken olmadığı bir an bile yok.