Prometheus, sen insanlığa ateşi ver sonun kayalıklar ve aç yırtıcılar olsun ah! Bizim “İbrahim”in de sonu da kayalıklar ve aç yırtıcılar oldu, dimağının bağımsızlığını öz’ünde gelişen bir sevide pişirmediğinden onun ateşi/ışığı kendinin yok oluşuna dönüştü. Film boyunca kulağımda hep deniz kızı çığlıkları çınladı. Hayatım boyunca hep deniz’den korkmuş ve ona çekilmişimdir; suyun insandan uzak ve bu yüzden kutsal olduğunu düşünürüm hep. Şimdi gidip biraz Asaf Halet okumak ertesi gün de biraz martı beslemek lazım. Hür denizcilerin ruhu “ışıklarla” olsun. Hazır olunmayan aydınlanma körlük ve kayboluşlar yaratıyor. İyi seyirler efendim